Vincenzo Lancia’nın 1906 yılında, yeni doğan İtalyan otomobil endüstrisine yeniliklerle dolu bir fikir ve uygulama dağarcığı sunabileceğine inanarak kendi kendisine yaptığı meydan okuma hala geçerlidir. Lancia'nın takipçileri bu iddiayı ele aldılar ve her gün aynı tutku ile çalışıyorlar. Yaklaşık yüz yılda her şey değişti: toplum, yaşama biçimi, teknik imkanlar, malzemeler. Otomobil herkesin alabilecei bir ürün ve günlük hayat kalitemizin olmazsa olmaz bir unsuru haline geldi. Bugünün problemleri artık güvenlik, çevre, geri dönüşüm, hareketlilik, araç ve çevre arasındaki karşılıklı etkileşim oldular.
Ancak bir şey aynı kaldı. Sofistike teknolojiler açısından zengin ve fark yaratacak şekilde her gün stiline, teknolojisine ve şıklığına yeni bir şeyler katarak, güzel araçlar üreterek, bütün bu problemlere ve otomobil ile ilgili ihtiyaçlara somut bir cevap vermek için Lancia insanlarının göstermiş oldukları gayret. Bu gayret herhangi bir aracı bir Lancia haline getirmektedir.
Vincenzo Lancia 24 Ağustos 1881 tarihinde Fobello, Val Sesia, İtalya'da doğmuştur. Babası Giuseppe Cavalier konserve gıda maddelerinden servet kazanmış bir aristokrattır. Ailenin maddi durumları el verdiğinden yazları Fobello’daki villada, yılın geri kalan bölümünü ise Torino’da Vittori Emanuele caddesindeki evlerinde geçirmişlerdir. Baba Lancia dört ocuğunun her birisi için çoktan bir gelecek düşünmüştür: Giovanni, Arturo, Maria ve Censin diye çağırdıkları Vincenzo. Vincenzo’nun avukat olması kararlaştırılmıştır. Ancak okulda Censin’in dersleri tam bir felakettir. Uyanık bir çocuktur, hatta biraz da fazla uyanıktır ama bunu derslerine yansıtamaz. Dikkati dağınıktır, isteksizdir. Sonunda babası istemeyerek de olsa avukatlık fikrinden vazgeçer. Bunun yerine Censin on iki yaşında iken en azından muhasebeci olması için kendisini bir yatılı okula gönderir.
Genç Vincenzo Lancia’yı derslerinden kopartan şey, aile evinin avlusunda Ceriano kardeşlerin açmış oldukları atölyedir. Burada, halk arasında daha büyük ilgi görmesi nedeni ile bir İngiliz ismi olan Welleleys marka bisikletler yapıp satmaktadırlar. Censin Ceirano’ların atölyesine sık sık uğramaktadır ve kısa sürede bir makine kalfası haline gelir. Daha sonra bu iki kardeş ilk otomobilleri üzerinde çalışmaya başlayınca, genç Vincenzo motorlara hayran kalır. Kolejden kaçar ve babasından Ceirano’larda çalışma iznini kopartır.
Muhasebeci olarak işe alınır (görünüşe bakılırsa bunu baba Lancia istemiştir çünkü muhasebeci olmak mekanik ustası olmaya göre kulağa daha hoş gelmektedir) ancak Vincenzo muhasebecilik yerine motorları tamir etmekle meşgul olmaktadır.
1899’da Ceirano kardeşler birkaç finansör bularak mühendis Aristide Faccioli tarafından tasarlanan küçük bir araç imal etmeye başlarlar. Welleyes otomobil büyük bir başarı kazanmıştır ama Ceirano kardeşler talebe cevap veremezler.
Aynı yılın Temmuz ayında Giovanni Agnelli’nin teklifini kabul ederler ve çok yakında 3,5 HP Fiat’ın temeli olacak Welleyes otomobilin bütün patent ve tesislerini toplam 30 bin lirete satarlar. On sekizindeki Lancia ve henüz işe girmiş bulunan akranı Felice Nazzaro test sürücüleri olarak Fiat tarafından işe alınır. İlk yıllarda Fiat, yarışlarda aktif olarak yer alır. Bu hızlı arabaların direksiyonunda ise Lancia ve Nazzaro bulunmaktadır. Nazzaro sürüş esnasında tam bir “stilisttir”. Lancia ise mekanik bir aksilik çıkmadığı zaman çok daha hızlıdır.
İşinde titiz ve gayretli olan Lancia, dışarıda ise şen ve kaygısızdır. Küçüklüğünden beri iri ve gürbüz bir çocuk olan Lancia, yetişkinliğinde boğazına düşkün, arkadaşları ile yemesini içmesini seven ve operaya aşık bir kişidir. Tam bir müzik tutkunudur ve bir Wagner hayranıdır. 1906’da imalatçı olur ve 29 kasım günü arkadaı Claudio Fogolin ile Lancia’yı kurar. 1922’de artık başarılı bir sanayici iken sekreteri Adele Miglietti ile evlenir ve üç çocukları olur: Anna Maria, Gianni ve Eleonora. Vincenzo Lancia sıklıkla denemelere şahsen katılarak yeni modellerin gelişimini bizzat takip etmektedir.
Ölüm henüz 56 yaşına bile varmamışken 15 şubat 1937 günü geldi. Gece bir kalp krizinin kurbanı oldu. Geçici bir rahatsızlık yaşadığını düşünüp karısını uyandırmak istememiştir. Sabah saat yedide ailie doktorunu çağırtır ve doktor hemen gelir. Ancak yapacak hiç bir şey yoktur.
Otomobil tarihinin en önemli sayfalarını yazan kahramanlarından bir tanesi hiç beklenmedik bir anda ölür. Sezgisellik, orijinallik ve cesaret üreticilik işinde kendisini diğerlerinden ayıran özelliklerdir. Ruhsal vasiyetinin hala bir otomobil olması bir rastlantı değildir: Aprilia.
Şirket geleneği ile insanın erdemini birleştirmiş gibi duran bu model ilk anda bir tereddüt ve şaşkınlık yaratmıştır. Çizgileri çok iddialı ve teknolojsi çok yenilikçidir. Lancia’nın bu modelinin yolların kraliçesi olması için bir süre beklenmesi gerekmiştir: Hızlı ve çok dengeli bu otomobil inanılmaz derecede modern stili ile herkes tarafından takdirler karşılanmıştır. Bütün bunları ön gören ise sadece Vincenzo Lancia’nın dehası idi.
Vincenzo Lancia ilk olarak 1912’de askeri araçlar üretir. Bu 2200 kg taşıma kapasitesi olan bir kamyondur ve Genel Kurmay Başkanlığı bu kamyonları Libya savaşında başarı ile kullanır. '1Z' olarak adlandırılan bu araçta saatte maksimum 60 kilometre hıza ulaşan meşhur “25-35 HP” motoru bulunmaktadır.
Üç yıl sonra, İtalya Birinci Dünya Savaşı'na girer ve Piave hattına asker, top ve iaşe taşıyan '1Z'nin yanında Lancia tarafından üretilen iki model daha bulunmaktadır: "Jota" ve "Djota".
Her ikisinde de 4940 cm3 hacminde 4 silindirli ve 70 beygir gücünde aynı motor bulunmaktadır ama taşıma kapasitesi 2400 kg’ye çıkartılmıştır ve iki farklı şasi söz konusudur. Birincisi daha uzun, ikincisi ise daha kısadır. Birinci Dünya Savaşı'nın ilk üç yılında gri yeşil elbiseyi giyen araçlar arasında Lancia’lar yalnız değildirler. “Jota”, “Djota” ve “1Z” şasileri üzerinde Ansaldo şirketi tarafından top arabaları çekicileri, projektör çekicileri, ambulans ve zırhlı araçları imal edilmeye devam edilmiştir. Bu birimlerin birçoğu “Jota” tipindedir ve aynı zamanda birçok müttefik ordusunda da kullanılmıştır.
On yıllar boyunca, Lancia otomobillerin yanı sıra aynı zamanda kamyon da üretmiştir. İlk kamyon 1911 senesinde Eta aracının şasisi üzerinde gerçekleştirilmiştir. Ancak ilk gerçek ticari araç, hafif 1Z bir yıl sonra üretilmiştir. Motoru 4 silindirli, beş litrelik ve 70 beygirlik güçlü bir motordur. Ordu bunlardan belirli bir sayıdaki kamyonu Afrika’nın zor yol şartlarında Libya savaşında başarı ile kullanır.
Kamyondan çok lüks bir araç olan ve o zamanlar dünyanın en iyi otomobillerinden bir tanesi kabul edilen Theta doğar ve bu durum Lancia kamyonlarının kalitesini ortaya koymaktadır. 1915-18 yılları arasında geniş bir şekilde kullanılan Z’den sonra savaştan kısa bir süre önce ve savaş esnasında “Jota” ve “Djota” modelleri üretilir.
Barış dönemi geldiğinde İtalyan imalatçıları bazı zorluklar ile karşılaşırlar. Askeri operasyonlar artık sona ermiştir ve piyasada ağır yük taşıtlarının hala marjinal bir önemi bulunmaktadır çünkü “savaş artığı” denilen ve ordunun sivillere verdiği araçlar taşımacılık işini karşılamaktadırlar. Vincenzo Lancia endüstriyel araçların geleceğine inanmaktadır ve daha 1921’de Via Monginevro’daki fabrikadan “Trjota” ve “Tetradota” modelleri çıkmaya başlar.
Bunlar uzman endüstri tarafından kamyon, turizm taşıma araçları, otobüs ve pulman olarak donatılan motorlu araç şasileridir. “Kappa” ve “Dikappa” araçlarında da bulunan güçlü dört silindirli motoru bulunan bu iki şasi o kadar büyük bir başarı yakalamışlardır ki aynı zamanda yurtdışından da birçok sipariş alınmıştır.
